Takip cihazını ıvır zıvırdan yaptıkları neşterle çıkarıyor Whore Tense, camlara battaniyeleri asmışlar ki içeride Rudy’yi copcopladığını düşünsün izleyenler, robot gardiyanları yollamasınlar. Kafası güzel olduğu için acıyı hissetmeyecekti, Rudy ana bacı gidiyor, cihazı yerleştirirlerken lokal anestezi yapmışlar ama canı yanmış yine, şimdi daha beter. Statewide’ın yamuklarından ilkine rastlıyoruz, mahkûm haklarının askıya alındığını diyaloglardan öğreneceğiz. Sonra. Dikişe gerek yok, revirden deri kıskacı ve mühürleyici sprey yürütmüş Rudy, işini kendi görecek. Jose Mendoza cinsiyet değiştirdiğinde “Hortense” adını almış, hapishanede “Whore Tense”, espri. “Hortense olarak hormon kürleri, göğüs implantları, cinsiyet değişimi ameliyatı için çektiği krediler yüzünden borca girmiş. Asla olamadığı ameliyat için. Burada hormon alamıyordu; Statewide’da trans hakları yoktur. Burası Arizona, Kaliforniya değil. O yüzden Whore Tense, tıraş olmak ve vücudunun yumuşaklığından biraz kaybetmek zorunda kaldı.” (s. 15) İspanyolca öğreniyor ama eğitim ünitesindeki dersler yakın zamanda kaldırılacak, mahkûmların Meksika’ya kaçtıktan sonra rahatça takılmaları için derslere girdiklerini öğrenmişler. Kaçabilen yok gerçi, koca eyalet hapishaneye dönüştürülmüş, duvarların ardında başka duvarlar, başka bölümler, başka yollar yer alıyor muhtemelen. Rudy ve Steve uca yakın bir yerde olduklarını düşünüyorlar, bu sebeple şanslarını deneyecekler. Pod 775’in etrafında ne var, sordukları görevliler hiçbir şey kaçırmıyorlar ağızlarından, tam bir gizlilik. Kaçmaya çalışanlar insanların kayboldukları birimlere gönderiliyorlar, kazara vurulmazlarsa solucana yem oldukları söyleniyor. Kıçlarından kan akıyor, iki kaçak pazar gününün sakinliğinden faydalanarak uzamaya çalışıyorlar, tabii McCrue şirketinin bakım masraflarını kısmasından ötürü kaçış yolundaki kameraların tamir edilmemesine de güveniyorlar, becerirlerse on beş yıl kazanacaklar yaşamlarından. Derme çatma boruyu duvara dayayıp, tırmanırken paçadan akan kan, canlı veya robot nöbetçi yok, acıdan sıktıkları dişleri kırılacak, duvarın tepesine çıktıklarında düşündükleri gibi bomboş bir alan görmüyorlar, uzayıp giden duvarlar, binalar, sonu gelmeyen yapı. Öbür tarafa inerken boruyu tangır tungur düşürüyorlar, İHA’ların sesini duyuyorlar ama geceleri hiçbir şey görmez o makineler? Umut kırıntısı metalik sesle yok oluyor, her şeyin bittiğini anlıyor Rudy, Steve’e kaçmamasını söylüyor. Ellerini havaya kaldırdığında sayısız İHA var tepesinde, solucan yanından şimşek gibi geçip gidiyor, deli gibi koşan Steve’in üzerine düşüyor. Arrakis’in solucanları gibi titreşime geliyor belki, şirketin kullandığı aletler bilinmiyor, şirketin hesap verdiği bir kurum yok, Steve’in ölümü gizlenecek. Ocak.
Faye söylentileri elbet duymuş, gazetecilik yapmaya çalışıyor ki yaşadığı dünyanın bilinmeyeni kalmasın, hele devletleşmiş şirketleri düşününce. İş görüşmesine gelenler bir yanda, gazeteciler diğer yanda, farklı girişlere farklı tip görevliler dikilmiş, her şeyin yolunda gittiğini göstermek için eğitilmişler. Faye babasını düşünüyor, Tel Aviv’de kardeşi Weilah’ı öldüren İkinci Ebola Dalgası’nı, amiri Phil’in bir türlü boşanamadığı eşini. İşe girmek için birlikte olduğu adamın iyilik borcu artık, madem evlenmeyecekler, Statewide’da neler döndüğünün haberini yapabilmesi için gerekli izinleri alabilir Phil. Alamaz zira harcırah, akreditasyon, bunları yönetime kabul ettirmek imkânsız, Faye kendi çabasıyla bir şeyler yapabilirse haberi yayımlayacaklar ama. İnanması zor, yine de gazetecilik damarı güçlü Faye’in, başına ne gelirse gelsin işini yapacak. Diyaloglardan anladığımız: şirket kendi haberini kendi yaptırıyor, kamunun çıkarlarını koruması gereken komiteleri paraya boğuyor, lobi faaliyetleri için milyonlar harcıyor ve her türlü oylamadan her türlü kararı geçiriyor. Kuruluşundan itibaren pek çok düzenlemeye gitmiş, ele geçiremediği kurumların baskısını zamanla bertaraf edesiye işleri yavaşlatmış ama geldiği noktada bütün dünyadan mahkûm alıyor, diktatörlerin hüküm sürdüğü ülkelerden topladığı siyasi mahkûmlardan kazandığı bile milyarlara ulaşmıştır herhalde, üstelik bu insanların geri dönme ihtimalinin düşük olduğunu kabul ettirmiş bir şekilde. Elektrikler kesilip duruyor, yaz aylarında klimalar bozulduğunda sıcak yüzünden insanlar ölüyor. Dehşet. Faye’in hapishaneyi dolandığı sahnelere dönüş, her şey yolunda görünüyor, mahkûmlar önceden bilgilendirildikleri için sorun yokmuş gibi davranıyorlar. Yemek çeşidi biraz artarsa iyi olurmuş gerçi, tamamen de memnun değiller. İzbandut gardiyan ürkütücü, Faye’le ilgilenen görevli son derece kurumsal, patolojik bir normallik. Elektrikler gider gitmez mahkûmlardan biri elinden tutuyor Faye’in, karanlıklara çekiyor. Rudy hapishanenin en kötü bölümünde tutulan kadınları gösteriyor, köle olarak kullanılanları. Elektriklerin gitmesini sağlayan arkadaşları risk alıyorlar, Rudy risk alıyor, Faye zaten içindeki çanlara kayıtsız kalmakta zorlanıyor ama elektriklerin gelmesiyle korktukları başlarına geliyor. Bildiğimiz süreç, sayısız suç işlemiş oluyor yasak bölüme girerek Faye, artık mahkûm. Telefon etme hakkı yok, kimseye haber veremez. Temmuz.
Kalçasındaki takip cihazının yarası canını acıtıyor, Phil’in tuzağına düştüğünü düşünmek canını acıtıyor. Duvardaki şiirleri okuyor, Hortense’e öyle söylüyor en azından, şiirleri yazan Hortense’in hoşuna gidiyor bu. İçeriden bilgiler, ne ölçüde umutsuzluk, aklın almayacağı kadar: Hortense bir süre sonra Faye’e geleceklerini söylüyor, birileri gelecek ve Faye’i himayet etmek istediklerini söyleyecekler, yoksa hapishanede yaşam zor. Genellikle oralla hallediyorlar işlerini, fazlası için fazla iyilik gerekiyor, gelenin kudretine göre. İzbandut geldiğinde zorla yapabileceğini ama öylesinin hoşuna gitmediğini söylüyor. Gerçi bu son bölümde, Hortense kısa süre sonra serbest kalacağını, serbest kalmak için “yol bulduğunu” söylüyor, Faye’e ümit veremiyor. Eylül.
Birilerinin gelmesini bekliyor Faye, kimse gelmiyor, adının “Gloria Munoz” olarak “güncellendiğini” öğrenince aklını kaybedecek gibi oluyor. Bir süre sonra ilk “seferine” çıkıyor, tıkıldığı odaya gelen maskeli adamın istediklerini yapmazsa başına gelecek var. Rol yapıp adamın taşaklarını kavradığı zaman, eh, hiçbir güvenlik önleminin alınmamış olması tuhaf, en azından uyuşturulmuş olabilirdi, şimdi Pursair nam Phoenix Meclis Temsilcisi acıdan bağırıyor, gardiyanları çağırıyor ama taşak cenderede, yumruklasa da Faye hiçbir şekilde bırakmıyor robotun teki gelip bayıltıcı sıkana kadar. Deney de yok, doğrudan organ bağışına gidecek Faye, konuşmaları duyuyor ve sonraki sahnede kapıdan sakince çıkıyor. Neler olduğunu anlamalı önce, muhtemelen Hortense gidip anlattı durumu Phil’e de öyle çıkabildi, arabasına binip yola çıktığında özgür olduğuna biraz daha inanıyor. Bagajdan gelen ses, Rudy’nin yarı baygın çıkması, tuzağı anlayınca büyüyen gözleri, solucan hızla yaklaşırken daha fazla yaşamak istemediğini haykırıyor Rudy, Faye’e kaçması ve olanları anlatması için şans yaratıyor. Olacaklar belli: yanlış anlama, teknik birkaç hata, açıklamalardan sonra birkaç istifa, yeni düzenlemeler ve Statewide’ın içeri attığı insanları parçalarına ayırmaya devam etmesi. Son bir diyalog, Faye her şeyin açığa çıktığını, haberini yayımlayınca şirketin çökeceğini düşünüyor ama Phil’in bezginlikle anlattığı gerçekler apaçık. Tuzak kurmamış öncelikle, Phil öyle bir şey düşündüğü için Faye’e çıkışıyor ama içeriyi bilmediği için uzatmıyor. Hortense gelip lafını dinletene kadar ıstırap olmuş Phil’e, esaslı kadın. Şirket Faye’in randevuyu ektiğini söylemiş, oraya hiç gitmemiş Faye resmiyette. Priority Medya elbette işin peşini bırakacak zira hissedarlardan bazıları malum, yine de bir kitap yazıp her şeyi anlatabilir Faye, buna engel yok. Bütün gerçeği ifşa etmeyi de başarabilir ama hiçbir şey değişmez Phil’e göre. “‘Yani diyorum ki, Faye, bu durumla ilgili ciddi hiçbir adım atılmayacak. Sebebi de çok basit…’ Omuzlarını silkti. Gözlerinde sonsuz bir bitkinlik… ‘Çünkü çoğu kişi senin gibi değil Faye. Çoğu kişinin umurunda değil. Hepsi bu. Yani, neredeyse kimsenin umurunda değil aslında…’” (s. 70)
Filistinlilere neler yapılıyor, böyle bir hapishane ne ki.
